Մի օր Քսանթոսը ասում է Եզոպոսին.
-Գնա´ բաղնիք և տես շա՞տ մարդ կա:
Եզոպոսը գնում է բաղնիք և տեսնում է, որ շատ մարդ կա: Մեկը գնում է, մյուսը գալիս: Բաղնիքի մուտքի առաջ մի քար կար: Ով անցնում էր, գայթում և հայհոյում էր այդ քարը այնտեղ դնողին: Միայն մի մարդ եկավ, գայթքեց, կռացավ և քարը ճանապարհից դեն նետեց: Եզոպոսը վերադարձավ և ասաց տիրոջը.
-Այնտեղ միայն մի մարդ կա:
-Ա՜յ քեզ հաջողություն,-ասաց Քանթոսը,- դե, իրերս հավաքիր, գնամ, լողանամ:
Երբ նրանք հասան, բաղնիքում նույնիսկ ասեղ գցելու տեղ չկար: Տերը զայրացավ, բռնեց Եզոպոսի օձիքից և սպառնաց.
-Ինչու՞ ինձ ասացիր, որ այստեղ մի մարդ է:
-Տե´ր իմ, տեսնու՞մ ես այն քարը,- ասաց Եզոպոսը, — բոլորը անցնում էին, գայթում և հայհոյում: Միայն մի մարդ գայթեց և քարը ճանապարհից դեն նետեց, որ այդ քարը այլևս ոչ մեկին չխանգարեր: Ես էլ համարեցի, որ միայն նա է մարդ:
Յանա Բաղդասարյանի ուսումնական բլոգ 